افسرسلطان گل پیداشد ازطَرف چمن
مَقدمش یارب مبارک بادبرسروو سَمن
افسر: تاج، كلاه پادشاهی
سلطانِ گل: گل به سلطان تشبیه شده است، کنایه ازمخاطب غزل است مخاطبی که بتازگی به تخت پادشاهی جلوس کرده است. باتوجّه به سه واژه ی "پشنگ،ایذج ونام اتابک" که درمتن غزل آمده چنین بنظرمیرسد که این غزل به مناسبت به تخت نشستن یکی ازاتابکان لر(اتابك پشنگ سُلغرشاه فرزند اتابك احمد) درزمان امیر مبارزالدّین سروده شده است.
ظاهراّبعدها حکومت خوزستان وشهرایذه نیزبه ولایت اصلی لُر بزرگ واگذاشته شد. یکی از ایشان یعنی افراسیاب پس از مرگ ارغون خان اصفهان را محاصره کرد ولی بزودی سرکوب شد. پایتخت این امرا در شهر ایذه (ایذج) بود. شرح کامل در دانشنامه ی ویکی پدیا موجودهست.
بنابراین واژگان "پشنگ وایذج واتابک" بی دلیل نیامده واشاره به جلوس یکی ازاتابکان به تخت پادشاهی که باحافظ نیزرابطه ی دوستی داشته هست. ظاهراً حافظ با سرودن این غزل این پادشاه را درحال تشویق وترغیب به مبارزه وجبهه گیری بامبارزالدّین ظالم وسخت گیرمی نماید. البته به رمز واشاراتی مثل: گویی بزن وغیره که درمتن غزل توضیح داده خواهدشدبقیه درادامه مطلب
برنیامد از تمنّای لبت کامم هنوز
غزل ,گل ,ی ,تخت ,یکی , ,به تخت ,افسرسلطان گل ,یکی ازاتابکان ,درمتن غزل ,شد
درباره این سایت