آن که رُخسار تو را رنگِ گل و نسرین داد

برنیامد از تمنّای لبت کامم هنوز

آنــان كــه خــاك را بـه نــظــر كـیـمـیـا كننـد

آن تُرک پری چهره که دوش از بر ما رفت